Á ferð í Rumenia fyrr í ár koyrdi eg fram við einum alibrúki í einari lítlari bygd. Eg steðgaði á næstu cafeteria og spurdi meg fyri. Servitrican tosaði enskt og segði at tað var syskinabarnið sum átti alibrúki. Hon ringi til eigaran og avtalaði at eg kundi koma at tosa við tey. Men tey dugdu einki enskt. Eg tók av og so royndi eg sum fragast at skilja tað, sum sagt bleiv.

Eigarin var fyrikomandi og royndi at greiða frá. Hann tosaði nógv. Eg skilti nakað, men nakað av tí skilti eg ikki. Hann alir eitt slag av silum.

Fyrst vísti hann mær inn í eitt lítið hús. Har vóru 3 smá kør við nógvum smáum fiskum.Hann keypir smolt. hann er ávegis at útvega sær klekingarstøð. Tað væntaði hann var klárt um 1 ella 2 ár.

Tað eru ymiskar støddir í hvørjum kari. Øll kørini í lítla húsinum fingu kelduvatn. Temperatururin í kelduni var javnur alt árið og tey minstu sílini veksa betri tá tey fáa kelduvatn heldur enn áarvatn.

Síðan vísti hann mær uttanfyri. Har vóru 3 kør umframt eitt tøkukar. Tey kørini vóru 16 x 4 metrar. Men tey vóru ikki djúp. Sílini vóru eisini uppdeild eftir stødd. 

Tað vóru umleið 40.000 síl tilsamans í Øllum kørunum. Tey verða tikin, tá tey viga umleið 450 gram. Tað er sera lítið felli. Sum eg skilti kanska 1%.

Sílini verða seld í tveimum býum sum eru 25 og 40 kilometrar burtur. Mikudag koyrur hann til annan býin og hósdag til hin býin. 

Í kjallaranum er fabrikkin. Har sá minst líka gott út sum á virkjum í Føroyum. har vóru ongar maskinur og alt verður slakta við hond. Tey koyra eisini fløk í krukkur. Tað er sum sild vit ofta síggja í handlinum.

Eigarin hevur gjørt alt sjálvur. Tað var væl gjørt. Ein smátta við síðuna av alibrúkinum, sum hann eisini hevði gjørt sjálvur, sá út sum var hon gjørd av snikkara.

Tá ein er úr Føroyum, var tað áhugavert at síggja, at tað bar til at ala síl 500 kilometrar frá nærmasta sjógvi.