Spurningur: "Í seinastuni havi eg hoyrt fleiri kvinnur klaga um mennirnar hjá sær. Klagurnar umhandla serliga tíðuna gerandisdagar millum arbeiðstíð og songartíð.

Nógvar damur úttala seg um, at tá børnini eru avheintaði og øll samlast heima. so ynskir maðurin frið, tí hann hevur verið til arbeiðis allan dagin. Tvs at døgurðin, avruddingin, undirhald og uppdragan av børnum, skúlating, brúsutíð, at lesa góðanáttsøgu - alt hongur á mammuni + vaskiklæðir og vanligt upptak. Er tað í lagi?

Er tað í lagi at maðurin heldur at hann er so móður, at hann er umskyldur fyri øllum aktivitetið? Men hann hevur ongan trupuleika at reisa seg kl 20, tí at tá er innandura á skránni.

Tær heldigu mammurnar arbeiða kanska niðursetta tíð, ella ganga í skúla ella okkurt, og summar arbeiða líka nógv ella meira.

Og so til finaluna: um tað ikki er í lagi, hvussu fær man so mennirnar at síggja tað??!!"