Tað er í tøkum tíma, at vit siga sum er: at trans-kynsliga ideologiin trúliga ger seg inn á okkara ungdóm.

Trans-ideologiin einki minni enn fokkar upp okkara børn - sum um, at teenageárini frammanundan ikki eru nóg trupul.

Gentur binda sína bringu inn; dreingir taka "heilivág" at halda kynsbúningini aftur.
Tað, vit í veruleikanum gera, er at læra børn at hata sín kropp og havna lívfrøðiligar sannleikar.
Sosialu avleiðingarnar av tí, modernaði vinstrivongurin í sínum upphevjaða genialiteti er í gongd við, fara at verða andskræmiliga døpur. Lovi tað.
Men í hesum nú-døgum, har vit fáa at vita, at tað er nú'ið, ið um ræður, har vit jakta tað á ein hátt, at tað aldri hevur verið so fjart sum, ja, nú, er slíkur boðskapur fobisk tala fyri deyvum oyrum.

Tað er einki positivt í tí, at ein teenage-drongur øtast og vamlast um sín kropp í rívandi menning.

Feministurin Camilla Paglia spurdi á sinni - vísandi til hennara tomboysliga barndóm: "Would I be diagnosed as gender dysphoric today and be packed off for treatment?"

Mest sannlíkt hevði hon verið. Mest sannlíkt hevði hon fingið at vita, at "jú, góða, tað er okkurt galið við tær; tú ert okkurt annað enn tað, tú... ert".
Great.
Tað sagt, hvørt hon hevði fingið at vita, at hon skuldi lenað seg at sínum kenslum heldur enn lívfrøðiliga veruleika og søgu, síni mentan, og tað faktum, at hon sum teenageari, per definitión, longu er fucked up, hevði í stórum brotum verið treytað av hennara foreldrum, sjálvandi, og hvørt tey vóru PC og barnasentrisk ella, sum vitonnur, avgjørd og siðbundin... har fyrrnevndu høvdu latið seg mutrað av trans-eksentrisitetinum, meðan tey síðstnevndu, vitonnur!, ikki høvdu - ja, so ikki í eins stóran mun.

Hvussu er og ikki, tá er tað ein óundankomandi veruleiki, at kyns-ørkymlað ungfólk í dag verða skumpað yvir í diagnosur og seinnameiri viðgerð av óhoyrt ábyrgdarleysum og nú-sentriskum "ekspertum"... og tíðum av tí, at vit hava onki tol als, at vit eru vorðin kriminelt órúmlig og fylabýtt; at vit, andlit til andlits við ein trupulleika, uppfunnan ella ei, yvirgjørdan ella ei, hava so óluksáliga lætt at konkludera uppá nakað, ið er dekan samansett og, ofta, væl handan gerandisligt nú-skynsemi.

Agga Niclasen