Árið í fór á R7.fo - Mai * Fjálgt var at kenna hitan av hondum, ið sleptu
Vit mugu tó ansa eftir, at vit ikki drukna í okkara tráan eftir einari dopaminútloysn, sum fer fram ímillum okkum og skíggjan. 11. mai 2018
”Fjálgt var at kenna hitan av hondum, ið sleptu,” segði mamma við meg, tá ið omma fór um sýnina seinasta summar. Omma eigur eitt serligt pláss í hjartanum.
Eg kendi veruliga hitan frá hennara nærveru. Hon var altíð til staðar. Tá ið eg var lítil, búðu vit hjá ommu. Í skúlatíðini rann eg altíð niðan til hennara til ein drekkamunn og fransbreyð uttan birkis – og sum gráhærdur havnarbúgvi royndi eg altíð at vitja hana, tá ið eg kom norður.
Nærvera hennara osaði av góðsku og kærleika. Í heimi hennara valdaði friður. Eg havi hugsað, hví so var. Niðurstøðan er, at hon var altíð til staðar.
Soleiðis skrivaði Símun Joensen á R7.fo í Mai.
Eisini, tá ið hon ikki orkaði at trína dansin meira. Ein sannur klettur og griðstaður. Hon var ein, ið, sambært Løgstrup, hevði jaliga ávirkan á tey, ið hon møtti.
Hendan grein stendur at lesa skúlablaðnum. Tryst á leinkjuna og les restina av greinini http://skulabladid.fo/fjálgt-var-at-kenna-hitan-av-hondum-ið-sleptu
Soleiðis stóð at lesa á R7.fo í Mai 2018.
Mest lisið í farnu viku
Havstovan tilmælur at stongja tað mesta
Samband
Heygsvegur 8
490 Strendur