Arabiskar royndir at islamisera India og landsins hinduar millum ár 1000 og 1500 kostaðu 80-100 mió indarum lívið. Men tá var 1/4 av India muslimskt.

Ei undur í, at indarar hava ikki gloymt tær ræðuligu líðingar, ið islam hevur volt teimum. Tí gjørdist bogararkríggj millum muslimar og hinduar á indiska meginlandinum árið eftir sjálvstýri frá Bretlandi í 1947.

Bretska Raj-imperiið India slapp undan meiri blóðbaði enn neyðugt, tí  Bretland býtti Stórindia sundur í islamska Pakistan og hinduistiska India, ið vit kenna í dag. Islamar kláraðu ikki at semjast, og tí fóru Vestur- og Eysturpaki-stan sundur í Pakistan fyri vestan og Bangladesh fyri eystan, bæði muslimsk.

Men einki muslimskt land klárar at breyðføða sítt egna fólk. Alt, sum islam nertir við, verður til sand, øsku og oyðimørk við miðaldar átrúnað og hugburði.

Nú sleppa 4 mió muslimar í eystasta landsluti í India, Assam, ið vit kenna fyri nøkur av heimsins bestu te-sløgum, undan at gera hertænastu í India.

Dehli-stjórnin umber seg við, at eingi prógv eru, um hesir muslimar komu til Assam úr Bangladesh fyri ella eftir, at landið tók sjálvstýri frá Pakistan í 1971.

Muslimarnir óttast at verða riknir heimaftur til islamska runudíkið Bangladesh.

Sama er hent Rohingya-muslimum í Myanmar (Burma) seinastu 5 árini, tá 1 mió muslimar  eru jagstraðir um mark til Bangladesh, haðan tey eru komin.

Ein kann illa annað enn harmast slíka lagnu og forfylging.

Men islamar týggja sær so illa, at einki annað fólkaslag kann torga teir (uttan evropearar og nú eisini amerikanar, tí vit vilja gera sjálvmorð eftir ynski frá islamum).

So er neyvan annað í væntu, enn at øll onnur fólkasløg reka teir úr sínum londum heimaftur í tær sandoyður, tey sjálvi hava gjørt við sínum traman-skapi og eru flýdd frá.