"Eg hevði mist evnini til at kenna gleði, hevði eg ikki havt Føroyar til at verma sinni mitt" Jørgen Frantz "E".

Fá men kná. Tað er okkara styrki.  
Tað prógvaði corona. 
Corona farsóttin prógvaði enn einaferð at føroyingar hava framúr góðar loysnir fyri Føroyar og enntá allan heimin.

Vit prógvaðu sum samfelag, at stóðu vit saman, kláraðu vit at basa smittuni. Og so var. Longu í apríl mánaði høvdu vit ikki fleiri nýggjar tilburðir. Hetta lítla hjálandið hjá móður Danmark hevði metskjótt bast smittuni. Enn einaferð prógvaðu vit, føroyingar at tað, sum ikki eigur at verða gjørligt, er gjørligt hjá okkum.

Hví kunnu vit ikki sjálvi avgera, hvat hendir í Føroyum? Vit hava ikki tørv á Danmark, á sama hátt sum Danmark hevur tørv á okkum. 
Vit eru ikki hjáland av neyð.
Vit hava rætt at sita við samráðingarborðið. 
Fá men kná, men heilt óhugnaliga dugnalig. 

Danir eru heppnir at hava okkum sum part av ”ríkisfelagsskapinum”. Tann dag teir finna út av tí, eru vit eitt fullveldis oyggjaríkið (FO) í Atlantshavinum.

Magnus