Í januar 2018 kann hann líta aftur á 25 ár umborð. Hesi árini hevur skipið havt tveir eigarar.

-Eg havi trivist sera væl umborð her og tí eru árini vorðin so mong, nærum uttan at eg veruliga havi hugsað so nógv um tað, sigur John.
Tað var Pauli sáli í Vestmanna, sum átti og var skipari á Grønanesi, sum ringdi til John og bað hann við.
Fyrsta hálva árið var hann dekkari og var so stýrimaður í umleið tvey ár. Síðani var hann stýrimaður og avloysti sum skipari. Síðstu mongu árini hevur hann ført Grønanes.

-Tað hevur gingið upp og niður við fiskiskapinum, sum tað jú altíð ger. Síðsta árið havi eg tó hildið, at tað sær dámligari út. Tað hevur verið meiri at fingið og støddin á upsanum hevur eisini verið størri enn undanfarnu ár. Síðsta túrun var upsin so stórur at meginparturin var kruvdur við hond, tí hann passaði ikki í kryvjimaskinuna. Skipini høvdu 240 pund og meginparturin var upsi, sigur John.

Grønanes hevur samtrola við Vesturtúgvuna øll árini. Vesturtúgvan kallaðist áður Vestmenningur.

Mennirnir umborð á Grønanesi vóru blíðir við sjómanstrúboðarin tá hann í gjár vitjaði umborð við jólapakkum og við einum geyma við nógvum kristnum sangum á, sum var settur í sjónvarpið í messuni.

-Eg havi fingið jólapakka frá sjómanskvinnuringunum øll árini eg havi siglt. Tað er bæði ein góð og stimbrandi uppliving, tí onkur “ókendur” hugsar um meg. Eg havi fingið hosir, handklæði, sápu og annað í pakkunum. Kvinnurnar og Sjómansmissióninn eigur eina stóra tøkk uppiborna fyri teirra stóra arbeiðið- sigur John.

Aftaná kaffimunn, gott prát og hugna var eitt bíbliuorð lisið og bøn biðin, áðrenn trúboðarin takkaði fyri seg.

Sjómansmissiónin ynskir sjófólkinum Guds signing og varðveitslu.

Kelda: facebook.com/sjomansmissionin