Spurningur: "Eg eri ein ungur maður við stuttari útbúgving. Eg havi tey seinastu árini havt trý ymisk størv. Tvey av teimum vóru í privatu vinnuni og eitt var hjá tí almenna. Felags fyri øll størvini er at eg havi havi kent tað soleiðis at arbeiðsbyrðan við tíðini blívur tyngri og tyngri. T.v.s at eg skal klára meir og meir uppá somu, ella minni tíð. Felags fyri øll arbeiðini er eisini at samskifti við stjóra ella leiðara er lítið og einki og sum oftast ógreitt.Sum dømi kann eg nevna at tá arbeiðshátturin skal broytast ella aðrar broytingar vera framdar á starvsplássinum sum ávirka okkum starvsfólk nógv, so verða starvsfólkini á ongan hátt tikin við í hesar avgerðir og vit verða heldur ikki kunnað um hesar broytingar fyrrenn tær skulu fremjast í verki. Eitt annað dømi er at eg í øllum størvum havi saknað at fáa feed-back ella eitt heraklapp av og á. Í øllum førum er støðan til endans soleiðis at eg eri útbrendur, frustreraður og skuffaður. Eg eri givin í øllum størvunum tí eg havi sjálvur sagt upp. Nú siti eg heima aftaná enn einaferð at hava sagt meg úr starvi. Eg eri keddur, føli meg útnyttaðan, sjálvsálitið er í botn og eg havi lítið mót um at finna eitt annað arbeiði eg trívist í.
Sigast skal at eg altíð leggi stóran dent á at gera mítt arbeiði til lítar og eg elski at arbeiða. Eg veit at eg gevi mítt alt tá eg eri til arbeiðis og eg sakni at fáa tað sama aftur frá einum stjóra ella leiðara. Faktist sakni eg leiðslu tá eg eri til arbeiðis. Nú ársins leiðarar vóru kosnir, hevur nógv verið tosað um júst hvat ein góður leiðari er.
Eg siti eftir við hesum spurningum:
1. Er tað bara eg sum upplivið hetta?
2. Eri eg kanska ov kensluborðin?
3. Man tað vera eg sum eru trupuleikin og ikki arbeiðsumstøðurnar?
4. Havi eg kanska bara verið óheldigur?
5. Hvat skal eg gera fyri ikki at enda í somu støðu eina ferð afturat?"