Náttina til mánadagin 3. juli 1989 ringdi telefonin á politistøðini í Runavík. Orsøkin var, at tyrlan hjá sjóverjuni hevði fangað eitt neyðsignal, sum teir hildu kom uppi av Kambi. Sløkkiliðini av Skála og Strondum fóru at leita, og tá teir komu niðan á Klóraran, eitt sindur sunnanfyri Kamb, sóu teir, at ein flúgvari var niðurdottin. Umborð á flúgvaranum vóru tveir mans. Annar yvirlivdi, meðan hin doyði.

Maðurin, ið lat lív í vanlukkuni, æt Ernst Krämer. Eftir hann sótu konan, Bärbel Krämer, og døturnar, Annette Britscho og Ute Güldag, ið einans vóru 19 og 20 ár, tá pápi teirra doyði.

Síðani henda dag í 1989 hevur famlijan havt ætlanir um at vitja staðið, har maður/pápi teirra andaðist. Nú Bärbel og Ernst høvdu kunnað hildið gullbrúdleyp í ár, samstundis sum Bärbel eisini hevur hildið 75 ára føðingardag í ár, hava døturnar bjóðað mammu síni túrin til Føroya sum gávu.

Kvinnurnar vildu fegnar síggja staðið, har flúgvarin bleiv funnin uppi á Klóraranum. 75 ára gamla Bärbel hevði tó ikki mót uppá túrin og kom tí ikki við. Borgarstjórin sjálvur, Artur Johansen, fór við Anette og Ute niðan á Klóraran, og aftur at sær hevði hann fingið Tummas Eli Joensen sum ferðaleiðara. Tummas Eli var ein av monnunum, ið var við í leitingini eftir flúgvaranum í 1989. Út frá tí, hann mintist frá hendingini, greiddi hann frá, hvussu hann upplivdi náttina, og hvar teir funnu niðurdotna flúgvaran.

Tá komið var á staðið, har flúgvarin datt niður, bleiv ein lítil varði bygdur til minnist um pápa teirra. Hetta var ein sera serstøk og rørandi løta, tí enduliga kundu døturnar seta myndir á teir tankar, ið tær í góð 29 ár hava gingið við.

Elin Henriksen tók sær av Bärbel og vísti henni runt í kommununi, ímeðan døturnar gingu túrin.

Nakrar myndir frá túrinum og kaffimunninum aftaná síggjast í myndasavninum.