Svensk vísindafólk biðja teg hava tol, tá hvølpurin etur inniskógvin ella slettir á gólvið, áðrenn hann er turrur og stovureinur, tí alt bendir á, at tú sleppur at liva ár longur, um tú fært tær hund og rindar prísin við teirri tíð, tú venir hann.

Svensku granskararnir hava fylgt 3,4 mió fólkum yvir 40 ára gomul í 12 ár og staðfest, at hundaeigarar eru 20% minni í váða fyri at doyggja ungir enn fólk, ið ikki eiga hund. Hetta úrslit geldur øll fólk uttan mun til royking, kropsvekt og sosiala- ella hjúna støðu og inntøku.

Mest gagn ger hundurin fólki, ið búgva einsamøll. Stakir hundaeigarar hava 33% minni sannlíki fyri at doyggja í ótíð enn einslig fólk. Tað sigur Tove Fall, professari á Uppsala Universitetinum, ið hevur verið rannsóknarleiðari.

Tað tykist ikki gera tað sama, hvat hundaslag fólk fáa sær. Rasuhundar, serliga teir, sum eru aldir til veiði, sýnas at geva eigarunum meiri lívsvirði.

Mangt bendir á, at hóast eigarin ikki er so kropsliga virkin av lyndi, fær hundurin eigaran upp úr stólinum og út at ganga og fáa fríska luft.

Hesir granskarar fara enntá so langt sum at halda, at hundur dregur mikrokykt inn í húsið, ið styrkir mótstøðuføri eigarans, so hann og hon liva longur.

So vita vit tað: Besti vinur manna, okkara 4-beinti fylgisveinur í 40.000 ár, ger, at vit liva longur av gleði og nøgdsemi, meiri rørslu og andevni móti sjúku.