Várhagasóljan sprettur nú, og bløðini frá várhagasóljuni smakka best júst tá hon sprettur, seinni gerast bløðini beiskari. Bløðini kunnu nýtast eins og spinat ella í salat við einum góðum olju/edik-dressingi. Tá várhagasóljan blómar kunnu gulu blómurnar brúkast til saft, vín og smoothie. Rótin skal kókast og verður síðani etin sum grønmeti. Te kan gerast bæði úr rótini og blómuni. 

Várhagasóljan verður eisini kalla illamansblóman. Tað er helst tí at hon er eitt ókrút og veksur sera væl um alt landið. Latínska navnið er Taraxacum. Hon hevur høgt føðsluvirði, er ein góð kelda til C-vitaminur, og hevur meira kálk og fosfor enn t.d. spinat. Mælt verður til ikki at eta várhagasóljur, sum vaksa við vegir har nógv ferðsla er, tá er urtin ov dálkað. 

Várhagasóljan er eisini ein kend læknaurt, og er m.a. góð fyri sodningina og til at lækka blóðtrýstið. Hon hevur eisini góða ávirkan á stofskiftið og hevur m.a. verið brúkt móti gikt, æðrakálking, sukursjúku og ymiskar blóðsjúkur. Várhagasóljan er kend fyri at vera vatndrívandi og á fronskum eitur hon "pis en lit", sum merkir pissa í song. 

Upprunaliga kom várhagasóljan til Norðurlond úr Suðurfrankaríkið, og bæði í USA og í Frankaríki verður várhagasóljan framleidd vinnuliga.