„... tí kraft Mín verður fullkomin í veikleika.“ 2.Kor.12.9

Ein flogmaður í samkomuni í USA sigur soleiðis frá: Tá eg lærdi at flúgva í einum lítlum flogfari saman við einum sera góðum lærara við lið mína, uppstóð knappliga ein hættislig støða. Flogfarið hevði tvey stýri, og við tað sama tók hann yvir við sínum stýri. Til alla lukka, slepti eg mínum stýri, og stýrdi hann okkum við dugnaskapi og hegni út úr vandanum. Tá Gud stýrir okkum í umstøður, vit ikki sjálvi hava valt, far tá ikki at stríðast móti Honum um stýrið. Lít á Hansara vísdóm og Hansara evnir. Loyv styrki Hansara at gerast fullkomin í okkara veikleika.

Úrvalt - Páll Poulsen týddi úr enskum

 Leið, bjarta ljós, ígjøgnum myrkrið her,

leið tú meg fram!

Náttin er long, og langt til heimið er;

leið tú meg fram!

Varða mín fót! Ei síggja krevji eg,

eitt stig í senn er nóg nógv fyri meg.

2. Ei var tað altíð so, ei segði eg:

Leið tú meg fram!

Eg stýrdi tá, men nú eg biði teg:

Leið tú meg fram!

Og er so gøtan brøtt, og renna tár –

nú leiðir tú, gloymd eru farin ár!

3. Tú, sum so stórliga meg signaði,

tú leiðir fram;

til eingin vandi longur hóttir meg,

tú leiðir fram.

Og á tí morgni skal eg skoða tað,

sum veikt í trúnni her eg havi sæð.

*John H. Newman (Ongl.), 1801–1890.

{Lag 1: Charles Henry Purday (Ongl.), 1799–1885}.

{Lag 2: John B. Dykes (Ongl.), 1823–1876}.

(V. Danielsen týddi).

Nr.712 í NSGF 2015