Faðirin elskar Sonin. Jóh.3.35

Fyrstu ferð kærleiki er nevndur í Skriftini er ikki í sambandi við kærleika einar móður til síni børn ella kærleikan hjá einum manni til konu sína.

Fyrstu ferð orðið verður nýtt er í sambandi við kærleikan, ein faðir hevur til son sín, 1.Mós.22.2, har Gud segði við Ábraham: „Tak son tín, Ísak, tín einasta, hann, ið tú elskar, ... !“ 

Kærleikin, Ábraham hevði til son sín, var veruligur, ektaður og sannur. Tó – tá vit hugsa um kærleikan, Gud hevði til Son Sín, hvør mangan størri var hann!

Tað kom ein løta, tá sonur Ábrahams varð spardur, men Gud Hann “spardi ikki Sín egna Son, men gav Hann fyri okkum øll”. Róm.8.32.

Úrvalt - Páll Poulsen týddi úr enskum

Prísaður Gud, vár Gud!

Einborna Son sín gav hann okkum her;

gáva tað fram um allar gávur er;

prísaður Gud, vár Gud!

2. Hvat gevur hann ei tá!

Frítt fyri einki gav hann okkum alt,

gávu, sum eingin søkti, eingin galt;

hvat gevur hann ei tá!

3. Hann spardi ei sín Son!

Tagna má fyri hesum ivi, frykt,

stilt verður hjartað, sálin hvílir trygt;

hann spardi ei sín Son!

4. Hvør skal fordøma nú!

Kristus er deyður, risin og nú er

heima hjá Gudi, vára søk fram ber;

hvør skal fordøma nú!

5. Gud sjálvur rættvísger!

Hvør kann burt taka friðin, sum hann gav,

hvør døma við tí lóg, sum hann tók av!

Gud sjálvur rættvísger!

6. Sigurin okkara!

Guds Sonur fyri okkum gav seg her,

stríðið hann stríddi, sigur vunnin er;

sigurin okkara!

*Horatius Bonar (Skotl.), 1808–1889.

{Lag: M.K.W.}.

(V. Danielsen týddi).

Nr.33 í NSGF 2015