Síðan tær vinstrahallu yvirgangsrørslurnar í Evropa byrjaðu at drepa fólk í 1960-unum, til eftir at Sovjet fall, var baskiska ETA ein hin meinskasta.

Tað mundu vera Moskva og bandittstaturin Libya, ið fíggjaðu ETA, til sosialistiska Sovjet fór á húsagang. Eftir tað linkaði yvirgangurin hjá ETA.

Terrorfelagskapurin bumbaði og myrdi frá hond fyri at loysa Baskaralandið frá Spania (og ein baskist mæltan landslut norðan fyri Pyrineafjøll frá Fraklandi at kasta saman við) og at gera landslutin til ein sosialiskan fullveldisstat.

Allir spanskir flokkar og stjórnir í Madrid hava vart sítt land og fólk móti ETA, og ótaldir ETA-limir eru fongslaðir fyri dráp og brotsverk móti mannaættini.

Hesar seinastu vikurnar hevur ETA endiliga alment biðið spanska fólkið, avvarandi hjá teim 800 myrdu ETA-ofrunum og 1000-tals skaddum umbering.

Annars løgdu baskisku loysingarmenninir vápnini í 2011 og fingu vápnahvíld við stjórnina í Madrid. Men tá hevði yvirgangurin fyri baskiskum sjálvstýri og sosialismu varað í 40 ár.

Í skrivligu umberingini til spanska fólkið og familjur teirra myrdu tók ETA alla ábyrgd av beistagerðunum, blóðbaðnum og sorgarleikinum, teir hava volt. Eisini vónaðu ETA-menn, at umberingin “fer at lekja gomul sár.” 

Víðari segði umberingin og bønin um fyrigeving: “Vit ynskja at vísa virðing fyri teimum, ið vórðu dripin ella meinslað... Vit harmast av heilum hjarta.”

Madrid-stjórnin góðtók hesa endaligu yvirgeving sum prógv fyri, at ETA hevður tapt bardagan móti einum sameindum Spania og spanska fólkinum.

Hin vegin vildi spanski Felagskapurin av ofrum fyri yvirgangi ikki góðtaka umberingina frá ETA, tí “hon er bert kávalæti og ein vánalig roynd at vaska hendur fyri blóðigu fortíðina hjá ETA”, segði felagskapurin.