Tað eru góðar tíðir. Arbeiðsloysi er metlágt. Vit innflyta arbeiðsmegi. Tilráðingar eru um at tað almenna setur ov nógv í gongd.

Men tað er vandi í hvørjari vælferð. Útreiðslur landskassans veksa sera skjótt. Politikarar blíva valdur eftir tí teir geva lyfti um at gera. Palliba krevur nógv í góðum tíðum.

Í Føroyum er vanligt, at tá tað gongur væl í fiskivinnuni og nú eisini alivinnuni, so økjast allar inntøkur. Eisini tær hjá Landskassanum. Men nú tykist sum hesin inntøkuvøkstur er minni enn áður. Útreiðsluvøksturin tykist ikk minkandi.

Tølini eru ikki til at taka feil av. Undirskot. 150 milliónir er eitt stórt tal. Í øllum førum, um vit skulu spara.

Støðan er ikki ókend. Fyri 15 árum síðan vóru góðar tíðir og avlop vendi til hall. Fyri 35 árum síðan vendi avlop til hall.

Fyri 35 árum síðan visti Ólavur Christiansen at siga, at skuldin var milliard størri enn mett var frammanundan. Fyri 15 árum síðan, lukkaðu bankar samfelagið fyri síðan sjálvur at fara konkurs. Aftaná vistu øll, at tað mátti henda. Men frammanundan hoyrdist onki.

150 mió. í halli hjá Landskassanum, er ongin vandi fyri Landshúsarhaldi. Men er tað er tekin um liknandi gongd, sum vit hava sæð áður, so hevur tað ávísan tídning.