Hendan sangin ynskti Jóhan Edvard Fuglø at verða sungnan til jarðarferðina hjá mammu síni.

Hann náddi ikki heim til jarðarferðina, og í dag sang hann sama sangin undir kirkjugongd í Ikerassak. Eini lítlari bygd inni í Uummannak fjörðinum.

Sera rörandi. Soleiðis skrivar skiparin á Ågot, Hjaltur Poulsen.

Hoyr Jóhan Edvard sjálvan syngja sangin:  trýst her 

Veldis Gud rætt mær hond,
Leið meg heim at himnastrond.
Eg eri móður, veikur – leingist heim.
Gjøgnum dalar og fjøll,
Leið meg heim í himnahøll.
Veldis Gud, rætt mær hond,
Leið meg heim.

Veldis Gud, lívsleið mín,
Stokkut er, gev mær sýn.
So eg skoða kann títt ljós.
Hoyr mín grát og mítt kall,
Rætt mær hond tá eg fall.
Veldis Gud, rætt mær hond,
Leið meg heim.

Tá ið dimmir um meg,
Veldis Gud vís mær veg.
Náttin nemur køld og myrk.
Gev mær megi og mátt,
Lýs mær veg um deyðans gátt.
Veldis Gud, rætt mær hond,
Leið meg heim.

1. vers umaftur

Týtt: Óluva og Ásbjørn 1987.