Hesi boðini komu inn á Facebook í dag:

"Norðurlandahúsið í Føroyum added an event that might interest you". Har koma so mong boð. Og nei, it certainly might not interest me í hesum føri.

Henda 'eventin' er einmansleikur, sum kallast "She is my father".
Surprise, surprise! Norðurlandahúsið í Føroyum hevur okkurt pro-samkynt – og tað hevði væl eingin okkara væntað? 

Ájú, vit sóu skriftina á vegginum, nú nýggi stjórin í mentaða húsinum tók øll norðurlendsku fløggini niður, so LGBT-merkið kundi veittra og skoðast í øllum sínum veldi, og á myndum veipandi tók lut í stoltu gonguni, har hon slapp at taka ímóti 'heiðurs'prísi. Sanniliga hevur norski stjórin kritað vøll sín upp, uppaftur meir enn tann íslendski frammanundan, sum helt tað vera alneyðugt, at føroyingar og mentanarhúsið fingu ein drag-queen-festival. Jú, stórmentan drigin inn í bæriligu mentanarborgina, má sigast.

Eg fór inn á leinkið um leikin, sum fb vildi vísa mær. Og ikki tí eg havi áhuga fyri leikinum, men tí eg vildi vita, hvat tað var, fremsti mentanarberin í Føroyum helt vera vert at vísa. Í umrøðu av leikinum stendur m.a.:

"Tá pápin brádliga í 2009 kom út sum ein transkvinna, mátti Hannes Óli laga seg eftir einum nýggjum veruleika ... Sum 57 ára gamalur mátti pápin byrja eina nýggja tilveru, nú sum kvinnan hann altíð hevði verið, Anna Margrét."

Lygn oman á lygn. Ein pápi, sum 'altíð hevur verið kvinna'? Hvar fóru vísindini nú? Er hann veruliga pápi sonin, so er hann maður. Tað verður ringt at vísa aftur.

"... so tey trúgva lygnini" skrivaði ein kendur maður. Og lygn oman á lygn hevur LGBT-rákið fylt okkum við síðstu árini.

Vit hava trúarfrælsi. Fólk kunnu trúgva lygn so galið, tey vilja. Eingin kann forða nøkrum at trúgva tí, sum hóvar honum best. Summi okkara trúgva tí, ið onnur kalla eitt ævintýr um ein gamlan mann, sum situr í skýggjunum. Burtursæð frá tí fatanini hevur henda trúgvin í óteljandi førum borið, uggað og hildið uppi gjøgnum sjúku og miss heil lív og upp gjøgnum ættarlið.

Tíbetur hava vit trúarfrælsi. Ella hava havt. Hvussu fer at verða? Hvørjum sleppa børn og barnabørn okkara at trúgva, tá ið lygn og ósannindi skulu í skúlabøkur og frálærutilfar? 

"Han har ikke noget på!" rópti smádrongurin í 'Nakna keisaranum' hjá H.C. Andersen, men tey vaksnu hússjaðu, tí sovorðið mátti ikki sigast! 

Hvør sleppur at læra smádreingir og smágentir okkara í framtíðini? Verða tey latin í hendurnar á ikki bara lærarum, men longu pedagogum, sum noyða tey at trúgva, at lygn er sannleiki, og sannleiki er lygn? Hvussu verður við trúarfrælsinum?

Sjálvsagt kunnu fólk trúgva tí, tey vilja. Men nú má tað bara ikki sigast longur, uttan so at tú ert VIÐ rákinum. Tú kanst ikki nevna, hvat tú ert sannførdur um er satt, uttan at verða kallaður intolerantur og fordømandi.

Er tað eitt slíkt samfelag, vit vilja hava? Ætlaði ikki at skriva nakað um val ella at agitera fyri nakran flokk á hesum tráðnum. Men kenni kortini trongd til tað nú. Tí vit liva í eini sera álvarsligari tíð, og hvør einstakur okkara er við til at seta síni fingramerki á hana.

Latið okkum, sum eru ímóti hesum ódámliga rákinum við ósannindum, sum verða smoygd niður yvir høvdið á okkum og øllum okkara, velja tey á ting, sum tora og vilja standa ímóti lygnini. Tíbetur eru ikki heilt fá valevni, sum vilja tað, ikki bara í einum flokki og tveimum. Gud havi lov fyri tey øll!

Soleiðis skrivar Erla Berghamar á Facebook.