Danmark hevur nátt markinum fyri, hvussu nógvur fiskur kann alast í sjónum uttan at tað ávirkar umhvørvið, sigur Lea Wermelin, umhvørvismálaráðharri í Danmark.

–  Eg stúri fyri standinum hjá okkara vatnumhvørvi. Tað fevnir bæði um opin havøki og opin strandaøki, og tí dugi eg ikki at síggja, at pláss er fyri fleiri ella størri havalibrúkum, sigur Lea Wermelin, sambært Reuter.

Hon sigur, at trupulleikin er, at føðsluevni enda í okkara havumhvørvi, og at tað sæst, at útlátið av køvievnum ikki minkar, soleiðis sum væntað, og at vit hava trupulleikar av at súrevnið minkar. 

Tað eru tilsamans 19 havalibrúk í Danmark og komið er undan kavi, at seks av teimum ikki hava lógarkravdu loyvini til aling á sjónum.

Lea Wermelin, umhvørvismálaráðharri, bíðar í løtuni eftir nágreiniligari kanning av økinum, sum verður liðug í heyst. 

Hon vil tí ikki siga, hvat fer at henda við teimum 19 verðandi havalibrúkunum. Hon leggur tó dent á, at stjórnin í høvuðsheitinum er fyri at ala fisk í alibrúkum á landi. Eitt hugskot sum Danska náttúrufriðingarfelagið tekur væl ímóti.

–  Vit eiga at flyta havalibrúkini upp á land, har er tøknin betri, og har kanst tú reinsa vatnið og ala fisk á ábyrgdarfullan hátt, sigur Maria Reumert Reumert Gjerding, forseti í Dansk Naturfredingsforening, sambært Reuter.