Soleiðis skrivaði Bill Justinussen í gjár á facebook.

Heilt inn í hesa øldina er allur uppisjóarfiskur landaður uttanlands. Í donskum og norskum havnum í mestan mun. Ongin stertur uttan tað, sum Havsbrún tók ímóti, varð landaður í Føroyum. Føroysku uppisjóarskipini ikki bara landaðu, men keyptu eisini olju, proviant og helst mangt annað so sum viðlíkahald og tilfar/útgerð frá útlendingum. Lítið annað enn manningarpartar og tað, sum fall reiðaranum í lut, kom til lands í Føroyum.

Í dag hava vit trý framkomin uppisjóarvirkir í Føroyum. Hvør uppisjóarstertur verður landaður í Føroyum. Skipini keypa olju, proviant og viðlíkahald í Føroyum. Reiðaríini gjalda skatt og avgjøld í Føroyum. Og harumframt landa útlendsk reiðarí í Føroyum. Tey keypa eisini tænastur í Føroyum.

Vit hava størstu búskaparframgongd nakrantíð. Allar hendur hava ovmikið at gera og lønirnar eru góðar. Vælferðin er størri enn nakrantíð.

Men tá man hoyrir andstøðuna ídag, fær man fatan av, at vit eru stødd í Namibia, har fólkið líður neyð.

Kloosterboer keypti Kollafjørð Pelagic, tá ongin í Føroyum hevði hug ella orku at keypa virkið. Teir útbygdu tað og viðlíkahildu tað fyri nógvar pengar. Teir fingu onki burturúr og seldu tað til aðrar hollendingar. Virkið kappast nú á jøvnum føti við Varðan Pelagic og Pelagos um at keypa lastirnar hjá føroysku uppisjóarskipunum. Og er harvið við til at tryggja kapping. Til gagn fyri manningar og reiðarí.

Hví eru vit so blind, at vit als ikki síggja fyrimunir og framgongd í tí, sum føroyingar hava bygt upp saman við útlendskum samstarvsfeløgum. Hví skulu vit ávara og hótta við neyð og elendigheit, og hvat halda útlendsku gestirnir um okkum føroyingar. Hvat gera vit við okkara umdømi úti í heimi, har føroyskar fyritøkur vónandi fara at vera betri móttiknar, enn vit taka ímóti útlendingum í Føroyum?