Hetta er altíð ein spennandi løta, táið fróðarfólk tjóðarinnar fáa uppibornan heiður. Ivaleyst eru uppskotini mong, - vit vita bara um endaligu sorteringina.

Fyri 20 árum síðani stóð eg í somu støðu sum Jenis. Tá í Norðurlandahúsinum. Dupultkvartettin í Ebenezer sang eisini ta ferðina, og eg átti heiðurin at handa kanska størsta listamálara tjóðarinnar nakrantíð, Ingálvi av Reyni, Mentanarvirðisløn Landsins. Hann var so eyðmjúkur, at eg eina løtu hugsaði, at løtan kanska var størri fyri landsstýrismannin enn hann. Eitt øgiligt og óskiljandi format.

Helt meg hoyra Jenis siga, at man umframt alt annað hevði rakt rættiliga breitt í kvøld. Samdur. Simme er ein livandi legenda, sjálvt ungdómar syngja enn hansara sangir, og tað fara teir eisini at gera í ókomnum døgum. Til lukku Simme.

Tað er bara ein Hanus, og tað kemur ongantíð ein nýggjur Hanus - ikki av hasum kalibrinum. Vit, í okkara aldri, hava hoyrt hann spæla og syngja og tulka ymsar staðir í hálva øld, og hann er eisini ein livandi legenda.

Skyldmenninir úr Mortansstovu í Norðragøtu, Flóvin og Zacharis, hava ikki slitið divanirnar upp í nakka, og teir hava flogið so langt og lágt undir radaranum, at eg ongantíð væntaði, at nakar í Mentamálaráðnum fór at bera eyguni við teir, men tað hendi nú, hóast eg kundi ynskt at Zacharis var í jarðisku tjaldbúðini júst í kvøld. Hetta høvdu brøðurnar báðir, úr Norðragøtu, so søttliga uppiborið.

Málsligi neyvleikin og vandnið teirra á tí mótinum hevur verið imponerandi, slakað varð ongantíð í kvalitetinum, og um teir bert høvdu givið bøkurnar "Minniligar hendingar" eftir Edvard í Svínoy og "Bíblian á føroyskum í hálva øld" út á forlagnum Leirkerið, so hevði tað verið nógmikið til ein heiður sum hendan, men produktiónin er so ógviliga nógv størri enn tað. Átrúnaðurin bar nógvum, men onki er sum at lesa eina bók, táið tú kennir, at hann ið skrivað hevur, eisini kennir tað sum eitt kall at brúka, røkja, menna, mýkja og at duga móðurmálið til lítar.

Sum Jógvan tók til í kvøld, Tyril hevur líkasum verið álopssinnaður bakverji hjá beiggjanum, Flóvin hevur ikki slitið trappurnar upp til røðarapallar, tí kendist tað væl, táið hann tók tað seinasta fetið on stage í Sjónleikarhúsinum í kvøld.

Trý plettskot - hjartaliga til lukku - heiðurin var søttliga uppiborin.

Soleiðis skrivar Tórbjørn Jacobsen á facebook í kvøld.