Úrslitini í ár vístu, at lítið var til av øllum yngli og at yngulin sum heild var smáfallandi, men tað er vanligt, tá lítið er av yngli. Á Landgrunninum er tað triðja árið á rað, at nøgdirnar av toska- og hvítingsbróðuryngli eru undir miðal, og lítið hevur eisini verið av hýsu- og nebbasildayngli síðstu tvey árini.

Á Føroyabanka var eitt vet meira at fáa av bæði toska- og hýsuyngli í mun til tíðarskeiðið 2017-2019, meðan sera lítið var av nebbasildaryngli. Á Føroyabanka vóru tvey hál, har munandi nøgdir av vaksnum fiski komu í trolið, í tí eina førinum var talan um eini 600 kg av smáum svartkjafti og í hinum førinum vóru einar 11.000 vaksnar nebbasildir í.

Sjógvurin rundan um Føroyar hevur verið sjáldsama feskur síðstu árini, men er nú aftur blivin saltari og nærkast nú vanligum saltinnihaldi. Samlaði gróðurin á Landgrunninum er lítil higartil í ár, og kanningar av gróðri bæði fyri og eftir yngulkanningar hava víst, at lítið hevur verið av gróðri í alt vár og higartil í summar. Tað er eitt greitt samband millum gróður á Landgrunninum og nøgd og stødd av yngli, og hetta er tí helst orsøkin til at yngulin er so lítil í ár, bæði í stødd og í nøgd.

Tað skrivar Havstovan á www.hav.fo.