Tjóðartingið í Lissabon samtykti í vár at loyva eutanasi, ‘samkensludrápi’, ið vit kalla medisinskt stuðlað sjálvmorð av deyðkomnum fólkum.

Men so lætt skuldi fyrsta avgerð hjá tingmeirilutanum ikki ganga.

Portugal er katólskt land, sum hevur havt strangar reglur fyri, at vit hvørki taka okkara egna og tá als ikki annara lív. Men mangt broytist, eisini í Portugal.

Portugisiska lógin kravdi eyðvitað haldgóð prógv fyri og medisinska serfrøði til, at samvitskudráp kundi fara fram undir strongum eftirliti og við ongari vón um lív.

Katólska kirkjan og politiskt íhaldin fólk andøvdu hart ímót lógini, ið tó varð samtykt í 5 pørtum og sá út til, at Portugal bleiv eitt av bert 5 londum, ið loyva eutanasi. (Tey eru Luxemburg, Belgia, Holland, Kanada og Columbia.

So varð ein nevnd sett av serkønum á mest viðkomandi økjum, sum skuldi samanskriva tær 5 partslógirnar til eina samskipaða lóg, ið síðan varð løgd fyri forsetan, Marcelo Rebelo, at taka støðu til, at góðkenna ella vraka.

Rebelo er kendur fyri at vera politiskt íhaldin, og mong væntaðu (onnur vónaðu), at forsetin fór at brúka sín sýtingarrætt.

Hin vegin hevur tjóðartingið heimild til at kolldøma veto hjá forsetanum, men so skal onnur atkvøðugreiðsla til at ógilda forsetans avgerð.

Tað óvæntaða hendi: Forsetin ógildaði lógina, og onnur atkvøðugreiðslan í Tjóðartinginum, um forsetans avgerð varð góðtikin ella kolldømd, endaði við, at ein tepur meiriluti, 115 móti 110 tinglimum, valdi at boyggja seg fyri forsetans vilja og veto.

So Portugal gjørdist altso ikki 6. land í heiminum, ið loyvir samkensludrápi ella stuðlaðum sjálvmorði, ið tað eisini eitur, av deyðkomnum fólki.