Tað glitrar og glampar á verkstaðnum hjá Tórshavnar Kvøldskúla í J. H. Schrøtersgøtu 1. Bæði á morgni og á kvøldi, frá mánadegi til hósdag, virka tey glitrandi smúkkur og vakrar prýðislutir úr ymsum tilfeingi, sum føroyska náttúran veitir. Steinar, horn og bein til dømis. Og silvur.

Silvurið er gamaní keypt heim úr Danmark og verður síðani virkað á Kvøldskúlanum. Men alt hitt hevur føroyskan uppruna, er úr føroyskum jørðildi.

Steinarnar hava luttakararnir funnið í føroysku fjøllunum, og horn og bein eru fingið til vega eftir slakti í heyst. Tað eru eisini vinarligar sálir, ið lata Kvøldskúlanum horn og bein til virkingar. 

- Tað er stuttligt at síggja, hvussu ómetaliga hugagóð og kreativ tey luttakandi eru, og hvussu nógv kann fáast burtur úr rávøruni. Tað er bara hugflogið, sum setir markið, sigur Óluva S. Hermansen, sum í nógv ár hevur undirvíst í handaligu lærugreinini á Kvøldskúlanum.

Luttakararnir eru kvinnur og menn, yngri sum eldri, ið hava áhuga í handaligum ítrivi og arbeiði. Tað sæst, at tey leggja nógv fyri. Úrslitini tala fyri seg.

Men úrslitið er ikki alt. Tað er líka so nógv sjálv tilgongdin. Viljin og arbeiðslagið. Hugflogið og kreativiteturin. Vitanin og lærdómurin. Tað er tað, sum hevur týdning, heldur Óluva S. Hermansen. Tað er við øðrum orðum sjálv broytingin, sum hendir í tilgongdini, frá tí at rávøran kemur á borðið fyrstu ferð til endaliga úrslitið fyriliggur, sum er so hugtakandi og spennandi, heldur hon.

Í farnu viku vitjaðu vit allar dagar á verkstaðnum og prenta her eitt blandað úrval av myndum frá ymsu luttakandi bólkunum.