„ „Hetta er sáttmálin, Eg skal gera “, sigur Harrin: ..., og syndir teirra og lógbrot teirra skal Eg ikki minnast aftur.“ Hebr.10.17

 Gud leggur áherðslu á, at Hann minnist ikki syndirnar hjá teimum, sum seta álit sítt á Kristus. Hin Allvitandi hevur valt at útiloka tær! Ikki ein skal verða nevnd! Tí vilja vit, ið eru frelst, altíð minnist Hann, sum tók burtur syndir okkara. Vit minnast stóra verk Hansara hvønn dag, serliga fyrsta dag í vikuni við at bróta breyðið. Vit gera tað til minnis um Hann. Men hetta er bert byrjanin. Í himli fara vit at syngja við fjøldini av endurloystum: „Verdigt er lambið, hitt dripna, ...!“ Op,5.12. Signaða æviga minnið!

Úrvalt - Páll Poulsen týddi úr enskum

Kann eg eiga fulla vissu?

Sál mín, kann tað vera so?

Kann eg standa nær hjá Gudi,

eg, sum breyt hvørt eitt hans boð?

Niðurlag: Fulla vissu! Tí eg líti

á ein Harra krossfestan;

fulla vissu Jesus vann mær,

tá ið krossurin bar hann.

2. Hann er trúgvur, sum gav lyftið,

har mítt hjarta hvílir seg;

við at líta bert á Jesus,

fulla vissu eigi eg.

3. Arvingi og barn hjá Gudi!

Blóðið fulla frelsu gav;

syndina hann ei vil minnast,

søkt hon er í djúpa hav.

4. Sum títt barn eg tí kann breiða

út mítt hjarta fyri tær;

Kristus, hann er øll mín rættferð,

eg í honum standi nær.

*Daniel W. Whittle (Amer.), 1840–1901.

{Lag: Ira D. Sankey (Amer.), 1840–1908}.

(V. Danielsen týddi).

Nr 590 í NSGF 2015