Tey sungu nýggjan song og søgdu: „Verdur ert Tú at taka bókrulluna og lata upp innsigli hennara, tí Tú vart dripin og keypti við blóði Tínum Gudi menniskju av øllum ættum, tungumálum, fólkum og fólkasløgum. Op.5.9

Vit kunnu føla okkum ikki at vera í samljóði við heimin, og væl er, um so er! Tí um vit eru reinsaði í blóði Lambs Guds, so er okkara samljóðsstøði nú við eitt himmalskt kór, sum tilskrivar Endurloysaranum alla tøkk og heiður. Leiðin her niðri kann vera tung, men minst til títt himmalska kall og tað himmalska sangkórið, vit skjótt skulu vera ein partur av!

Úrvalt - Páll Poulsen týddi úr enskum

 Verdur, verdur, verdur prís og allan heiður,

tú, Guds Sonur, verdur ert, tú eigur æruna!

Vit tær fram nú bera tøkkina, tú eigur,

fyri alt títt verk, tín stóra kærleika.

2. Verdigt, verdigt, verdigt – Lambið, sum er slaktað,

verdigt er til lov og prís, tilbiðjan, heiður, makt!

Her á fold var navn títt vanvirt, lítið aktað,

nú er alt tær, á, Harri, undirlagt!

3. Verdur, verdur verdur tú, sum heimin skapti!

Okkum aftur hevur keypt til Gud títt dýra blóð;

tú sum offur doyði fyri tey fortaptu,

til frelsu fyri okkum upp tú stóð.

4. Eina tú ert verdur! Vit í støvið falla,

kasta okkum niður her, á, Harri, fyri tær!

Tína samkomu tú skjótt nú savnar alla;

Lambið er verdigt! øll vit syngja har.

*Reginald Heber (Ongl.), 1783–1826.

{Lag: John B. Dykes (Ongl.), 1823–1876}.

(V. Danielsen týddi).

Nr 374 í NSGF 2015