Í Joppe var millum lærisveinarnar kvinna, ið æt Tabita, tað er útlagt: Dorkas*). Hon var rík av góðum verkum og gav nógvar olmussur.

Pætur reistist tá og fór við teimum. Táið hann kom hagar, fóru tey upp í salin í erva við honum, og allar einkjurnar stóðu hjá honum og grótu og vístu kyrtlarnar og klæðini, ið „Hindin“ (Dorkas) hevði gjørt, meðan hon var hjá teimum. Áp.9.36,39

Í meiri enn 2.000 ár hava fólk minst Dorkas og ta kærleikstænastu, hon gjørdi.  Avbjóðingin at kunna reka eina blómandi forrætning mátti víkja fyri kærleiksfullu umsorgan Dorkasar fyri einkjunum í samkomu hennara. Hvat fara trúgvandi at luta sínámillum um títt og mítt lív, tá vit eru farin? Um lívið hjá Enok bleiv sagt, at hann hevði ,,fingið tann vitnisburð, at hann hevði verið Gudi tokkaligur. “ Hebr.11.5. Máttu vit eisini fingið og eftirlætið tann vitnisburðin!

*) Merkir hind

Úrvalt - Páll Poulsen týddi úr enskum

Skal eg fara við tómum hondum,

mínum Frelsara møta so?

Ongan dag hava ofrað honum,

ongum borið frelsuboð?

Niðurlag: Skal eg fara við tómum hondum,

skal eg tómhentur standa har?

Onga sál hava vunnið honum,

onga stjørnu vunnið mær?

2. Deyðans ræðsla meg ikki nívir,

Jesus leiðir um deyðans veg!

Men – at fara við tómum hondum,

henda hugsan tyngir meg.

...

*Charles C. Luther (Amer.), 1847–1924.

{Lag: George Coles Stebbins (Amer.), 1846–1945}.

(P.W. Háberg týddi).

Nr 999 í NSGF 2015