Miskunnsamur og náðigur er HARRIN, langmóðigur og ríkur í mildleika. Sálm.103.8

Nei, sum himmalin er høgt yvir jørðini, er náði Hansara stór yvir teimum, ið óttast Hann. Sálm.103.11

Men náði HARRANS varir frá ævunum til ævirnar. Sálm.103.17

Tað er náði HARRANS, at tað er ikki úti við okkum, hon er ikki uppi enn. Sorg.3.22

Miskunn, mildleiki og náði Harrans! Hvussu nógv? Ríkur! Og støddin? Stór! Hvussu leingi? Frá ævunum til ævirnar! Keypt okkum ígjøgnum verk krossins. Hvussu mangan hava okkara frávik, føll og veikleiki hetta brátt farna árið fingið okkum at oysa úr hesi keldu. Var tað ikki tí, at hesi eyðkenni Harrans eru so stór, so var tað úti við okkum. Tó – tá vit fara upp í morgin ári skulu vit sanna, at tær eru nóg mikið – og meiri enn tað - fyri árið, ið liggur fyri framman.

Úrvalt - Páll Poulsen týddi úr enskum

Tín miskunn, á, Gud, er sum himinin há,

tín trúfesti røkkur til skýggja,

tín dýrd er um allan heimin at sjá,

tín kærleikssól lýsir til býggja.

2. Sum fastbygda fjallið er rættvísi tín,

sum havdýpið ráð títt og dómar,

tú bønirnar hoyrir, ið leita til tín,

tín hátign og dýrd um oss ljómar.

3. So víða, sum menniskjan byggir sær ból,

tín náði og miskunn man vaka,

tín vernd er trygg eins og veingjanna skjól,

hjá tær okkum einki kann saka.

4. Tú sálirnar frelsir, tú fagnar hvørt kind,

hvørt kykt her á fold dregur anda,

hjá tær er lívsins hin æviga lind,

sum ljósborgir glitrandi randa.

*Bernhard S. Ingemann (Danm.), 1789–1862.

{Lag: J.P.E. Hartmann (Danm.), 1805–1900}.

(J. Dahl týddi).

Nr. 43 í NSGF 201