Í somu stund fyltist Hann av gleði í Heilaga Andanum og segði: „Eg prísi Tær, Faðir, Harri Himmals og jarðar....“ Luk.10.21

Jesus nú sá hana gráta...suffaði Hann í andanum, varð ógvuliga rørdur. Jóh.11.33

Bæði “gleði” og “suff” eru í ymisk mát vovin inn í øll lívsvevnað. Tað slepst ikki undan tí. Tað er merkisvert, at okkara Harri Jesus upplivdi hesar báðar kenslurnar! Tað er ein týðuligur vísari, hvussu samkennandi Hann er við okkum í okkara støðu sum menniskju! Annaðhvørt tú í dag gleðist ella suffar, hvørjum kensluligum standi tú ert í, ver vissur í tí, at Hann skilir.

Úrvalt - Páll Poulsen týddi úr enskum

 Far og ber tað fram til Jesus,

alt tað, sum teg tyngir her,

ber fram tína neyð og pínu,

hvussu kaldur ið tú er!

Alt, tú fyri ongum øðrum,

opinbera vil og kann,

fyri honum kanst tú siga,

eingin skilir teg sum hann.

2. Far og ber tað fram til Jesus,

hvussu lítil trúgv tín er,

tá ið myrkir, tá ið stormar,

og tú krossin tunga ber,

tá ið eginviljin talar,

so hans rødd ei uggar teg,

tó hann gjøgnum stormin rópar:

Óttast ikki, tað er eg!

3. Far og ber tað fram til Jesus,

hvørja gleði, hvørja sorg,

breið út honum alt títt hjarta,

tí har er so trygg ein borg!

Sig, at leiðin her teg troyttar,

at tær leingist heim til hann,

tí í hesum myrka landi

brúður hans ei trívast kann!

*Ókent svenskt sálmaskald.

{Lag: Hart Peace Danks (Amer.), 1834–1906}.

(V. Danielsen týddi úr donskum).

Nr.683 í NSGF 2015