Allir hesir hildu á í bønini av einum huga saman við nøkrum kvinnum, Mariu, móður Jesus, og brøðrum Hansara. Áp.1.14

Loksins fekk Maria forrættin at tilbiðja Frelsaran, hennara Harra Jesus Kristus saman við hinum synum hennara. Tað var tann tíð, tá teir ikki trúðu á Hann, Jóhs.7.5. men nú deildu tey eina felags trúgv. Hvør ein troyst man tað ikki hava verið fyri eina kvinnu, sum júst hevði verið eygnavitni til teir ræðuileikar, ið høvdu verið framdir móti syni hennara – sum endaðu við, at hann varð krossfestur. Hann var nú farin aftur til dýrdina, og hon savnaðist saman við hinum synum hennara at tilbiðja Hann. Er hetta ikki ynskið hjá øllum trúgvandi nú á døgum, sum hava ófrelstar eftirkomarar? At ein dag skulu vit kunna savnast sum familja at tilbiðja Hann?

Úrvalt - Páll Poulsen týddi úr enskum

Nú dagurin at enda er,

og náttin komin nær,

algóði Gud og Faðir ver

hjá mínum og hjá mær.

2. Vælsigna tey, mær standa nær,

vælsigna henda stað.

Hjálp okkum til at fylgja tær

við trúgvum sinnalag.

*Djóni Isaksen, 1849–1912.

{Lag: Rudolph Bay (Danm.), 1791–1856}

Nr.1458 í NSGF 2015