Lítil býur var, og fáir menn í honum; tá kom stórur kongur móti honum, kringsetti hann og bygdi mikil hervirki móti honum; men í býnum var fátækur maður, sum vísur var, og hann bjargaði býnum við vísdómi sínum; men ikki eitt menniskja mintist henda fátæka mann. Præd.9.14-15

Hetta hugtakandi líknilsi er nakað, vit kunnu kenna okkum aftur í. Vit vóru í hesum heimi,  ein lítil býur, kringsettur av einum stórum konga, okkara mótstøðumanni – djevlinum. So kom Hann, okkara Harri Jesus Kristus, sum var ríkur, sum tó fyri okkara skuld gjørdist fátækur, og Hann bjargaði okkum undan vísum deyða! 2.Kor.8.9; 1.10. Eingin mintist henda fátæka mannin, men tað vilja vit gera!

Úrvalt - Páll Poulsen týddi úr enskum

Títt dýra blóð, sum rann,

tað okkum frelsu vann;

hvar finst ein slíkur kærleiki,

sum so seg ofraði!

2. Og nú við vín og breyð

vit minnast á tín deyð,

ta beisku skál, tú tømdi tá,

so vit ta søtu fá.

3. Vælsignað er títt navn,

tú okkum tókst í favn;

við hvønn av okkum sigur tú:

Á, minst meg, minst meg nú!

*Ókent sálmaskald.

{Lag 1: Ókent tónaskald. Úr „Hellige Sange“}.

{Lag 2: Hans G. Nägeli (Sveis), 1773–1836}.

(V. Danielsen týddi úr norskum).

Nr.645 í NSGF 2015