Um sætta tíman*) kom myrkur yvir alt landið, og tað vardi líka til níggjunda tíman. Matt.27.45

*) t.e. miðdagin

Middagur vendist til midnátt! Einki mannaeyga kundi síggja Hann á krossinum teir tríggjar myrku tímarnar. Líðingar Hansara hesa heiløgu tímarnar vóru fjaldar í myrkri.

Einki mannavit kann til fulnar skilja, hvat hendi. Eingin tunga kann til fulnar lýsa ta ræðuligu sjónina. Men vit trúgva.

Vit eru so takksom, at Hann helt líðingina út. Slíkur var kærleika Hansara til tín og til mín!

Úrvalt - Páll Poulsen týddi úr enskum

Á, eg minnist ein dag

og ein einsligan stað,

har í sveitta á sólheitum veg

undir pínu og neyð

og til kvølfullan deyð

fór ein maður – tað var fyri meg!

2. Síggj ein tornkrýndan mann –

á, mín sál, sært tú hann? –

Undir mínari byrði og neyð!

Tó hann meinslaður er,

og tó krossin hann ber,

fer hann upp á hin einsliga heyg.

3. Hoyr, teir negla hann fast!

Og hvør nerva, sum brast,

í hans hjarta so pínafult skar;

krossin reisa teir tá,

fjøldin hyggur hann á,

og teir háða og spotta hann har.

4. Fellur myrkur á vøll,

rivna heyggjar og fjøll,

og eitt róp hoyrist, eymkiligt, sárt;

og hans hjarta, tað brast,

vreiðin rámti hann fast,

og hitt æviga vónloysi várt.

5. Ja, hann andaðist har,

og hann gravlagdur varð –

á, hann leið fyri teg, fyri meg!

Men hann upp aftur stóð,

deyðans veldi hann sló,

legði okkum til lívið ein veg.

Niðurlag: Á, tað rørir mítt sinn,

og mær vætast vil kinn,

tá hin einsliga heyggj eg kann sjá!

Tað var har, tað var har,

at hann krossfestur varð,

so at meg eingin plága skal ná!

*C. Carradine.

{Lag: John B. Bryant}.

(V. Danielsen týddi).

Nr.130 í NSGF 2015