Fjøld av demokratiskum politikarum, films- og miðlastjørnum (øll vinstrahall) hava alment grátið rossatár, at hálvílætnar “glamour girls” hava freistað hesar máttugar magnatar til at misnýta sínar “groupies”, hvørs lívsmál er víðagitni.

Seinasta “me-too” sirkusið var Golden Globe í farnu viku, tá TV-stjørnan Oprah Winfrey meiri ella minni beyð seg fram sum kvinnuligan “messias”, eftir at undanfarni, Obama, er farin í væl uppiborna gloymsku.

Hollywood var í 7. himli av gleði og undran yvir takkarrøðu Winfreys. Endiliga ein hypermoralistur aftrat, ið skal bjarga USA og heiminum frá tí moralska harðskaps- og pornodíki, ið Hollywood sjálvt livir av og framleiðir.

Ná, men aftur til Fraklands, sum í “me-too” kramparykkum upplivdi, at blaðið “Inrockuptibles” (navnið sigur alt) hevði mynd av væl kenda drápsmanninum og sangaranum, Bertrand Cantat, bert 14 ár eftir at hann varð dømdur 8 ára fongsul fyri at hava dripið gentu sína, sjónleikaran Marie Trintignant.

Blaðið vardi sína forsíðu við, at tað hevði størri týdning fyri tónleikin, at hesin Cantat nú fekk stuðul, enn at hann hevði dripið sína kvinnuligu unnustu.