Tað kann vera trupult at finna út av hvørji fólk er maktmenniskju, sum man má vara seg fyri, sigur Bergur Debes Joensen, prestur, í sendingini Rák (5). Ofta eru hesi fólk gløgg, síggja gott út og eru sjarmerandi. Tey dáma tó ikki kritik og hava ilt við at viðganga feilir, hóast tey vita alt um feilir hjá øðrum. Tey verða ofta ikki avdúkað fyrr enn tey kenna seg trygg, greiðir Bergur Debes Joensen frá, og leggur afturat, at tey kenna seg trygg tá tey eru komin inn í hjúnarlag, ella hava fingið nevndarsess ella sætið á tingið. Maktmenniskju hava stóra ávirkan tí tey súgva orku og lív úr sínum offrum, tí er tað týdningarmikið at fólk gerast tilvitað um hesi fólk, heldur hann.

Enn er eingin lóggáva móti sálarligum harðskapi. Hetta ger at hesi maktmenniskju sleppa ótrúliga langt við at vera ótrúliga ljót móti sínum næsta, sigur prestur og greiðir frá, at ein máti at eyðmerkja hesi maktmenniskju er, at føla eftir hvussu man hevur tað í selskapi við teimum. Kennir man andstygd og ótryggleika, følir man órógv í maganum við bara at hugsa um hendan persónin, so er tað eitt tekin um, at her er nakað galið. Eitt annað tekin, at man er í klørnum á einum maktmenniskja er, um man konstant orsakar seg yvirfyri viðkomandi, hetta er partur av teirra manipulatión, greiðir Bergur frá.

Tey sterku sum siga frá og kunna avdúka maktmenniskja gerast ikki offtur. Tað eru tey við høgum morali, góðum virðum og sum stóla uppá fólk sum gerast offur. Tað er týdningarmikið at læra børn um hesa vandar, sigur Bergur Debes Joensen eisini. 

Tað kann verða ein avbjóðing at siga frá yvirfyri tíðlíkum harðrendum fólkum. Teimum dáma makt og tey eru ofta í høgum størvum. Tað er trupult tá tann sum fremur harðskap er størsti sjamørurin, presturin, politikkarin, stjórin ella deildarleiðarin. Tí tá kann tað hava avleiðing at taka hendan harðskap uppá tungu, sigur Bergur Debes Joensen, prestur,sum tó leggur áherðslu á, at vit sum samfelag mugu taka okkum av teimum veiku, og tí mugu vit siga frá. Hann heitir á kvinnur og menn um at ressast og sigra frá, tí um vit skulu bíða til serfrøðingar loysa trupulleikan, so gongur tað ongan veg. Av tí at avleiðingar av at vera offur hjá tílíkum menniskjum eru álvarsamar, sigur prestur eisini, at um man ikki maktar at siga frá yvirfyri maktmenniskjanum, so má man flýggja. Samrøðan við Bergur Debes Joensen kann hoyrast her.