Fólk, ið fylgja við, vita, at Venezuela er nú eitt heljarhol fyri fólkið, tí sosialistiski planøkonomiurin hevur virkað til fulnar í 25 ár, so landið svøltar.

Streymurin er burtur fleiri tímar hvønn dag. Matur, heilivágur, vesipappír tróta. Fólk eta hundar, kettur, fuglar, alt í djóragarðinum og úr ruskíløtum.

Kravgongur eru dagliga. Hermenn og løgregla skjóta, tá fólk buldra ov nógv. Bert almenn starvsfólk hava arbeiði fyri løn. Stjórnin keypir tey – flestu svølta.

Prísirnir tvífaldast hvønn mánað, men tey flestu fáa ikki løn kortini, men liva av matransónum, ið vælgerandi felagskapir, býráð og stjórnin býta út til teirra, ið ikki mótmæla stjórnini ella harta sosialismuna.

2 miljónir fólk eru rýmd uttanlands, t.m. 16.000 læknar, flestu flýddir til USA.

Nú skrivar Miami Herald, ein av størstu seriøsu avísunum í USA, at óhoyrt nógvar venezuelskar kvinnur í góðum árum liva av skøkjulevnað.

Tað loysir seg ikki so væl at týggja til heimsins elsta yrki í Venezuela, tí har eru so nógvar um boðið, lítil peningur er, og hann hevur einki virði longur.

Ístaðin yðir við venezuelskum kvinnum í Columbia. Har slepst við bili, tá fólk fara vestur um markið fyri at selja bensin og diesel, ið enn eru stak bílig í oljulandinum, Venezuela. Tey býta matvørur fyri bensin.

Nógvar kvinnur ganga um mark. 350.000 kvinnur verða nú mettar at ”arbeiða” fast í Columbia og senda mat o.a. neyðsynjarvørur heim til familjuna.

Gabriel Sanchez (dulnevni) hevur eitt skøkjuhús nær markinum og sigur við Miami Herald: ”Vit hava nógvar kvinnuligar lærarar o.a útbúnar kvinnur, enntá onkrar læknar og verkfrøðingar, ið selja sína tænastu fyri $25.”

30 ára gamla Dayana (dulnevni) eigur 4 børn heima, men situr nú í litføgrum spandex klæðum í skøkjuhúsinum. ”Eg var leiðari í einum matvøruvirki, men so stjól stjørnin hjá Maduro virkið, og nú mugu børnini og eg liva av hesum.”