Beint nú spíra geitarkál, eitt kent ókrút sum veksur kring alt landið, og sum urtagarðsfólk ofta stríðast við at beina fyri. Geitarkál eitur skvalderkål á donskum, og Aegopodium podagraria á latínskum. Urtin varð fyrr brúkt innan læknavísind móti gikt.  

Geitarkál til matna verður tilgjørt eins og spinat. Beint nú tá plantan sprettur smakka tey smáu bløðini væl í salat, suppu, stúving ella smootie. Seinni í summar kunnu stelkar og blómur etast. Røturnar kunnu eisini etast. Men, um man ætlar sær at beina fyri geitarkáli so er tað best at gera nú. Hetta tí, at røturnar eru hvítar tíðliga um várið og síggjast væl. Tær eru hvítar tí tær upptaka føðsluevni úr jørðini, greiður Rakul Arnfríð Dam, plantualari, frá í sendingini Rák. Um ætlanin er at eta røturnar er tó týdningarmikið at geva teimum eina upphiting, tí tær kunnu innihalda evnir sum geva búkilsku.

Tað er annars nógv sunnari at eta plantur sum grógva í nærumhvørvinum, enn at eta frugt og grønmeti sum verður innflutt, sigur Rakul. Tá grønmeti verður heystað byrja føðsluevni beinanvegin at minka. Soleiðis eru føðsluevni komin niður í helvt ella enn lægrið tá avgrøðin kemur til Føroyar. Tað er nógv sunnari at heinta grønmeti og urtir í nærumhvørvinum, enn at eta tað innflutta, sigur Rakul Arnfríð Dam.